Rano jadę do Feni, bus odjeżdża z dworca Sayedabad, można tam dojechać autobusem MPK, pomóc mi chce sobowtór Amithaba Bachchana, ale sam jestem w stanie rozszyfrować bengalskie napisy. Za bilet do Feni płacę 300Tk, ale mam wrażenie, że przepłacam. Pierwsza godzina to próba wyjechania z Dhaki, potem już idzie gładko. W autobusie koleś z siedzenia obok prawie wdaje się w bójkę z konduktorem, z tego co zrozumiałem poszło o 10Tk, nie wiem co by zrobił jakbym mu powiedział, że sam przepłaciłem o 50 albo i więcej. Zostawia mi swoją wizytówkę i chcę żebym do niego wpadł jak znów będę w Dhace.

W Feni z bardziej interesujących rzeczy są ulice, budynki, ludzie, restauracje, itp. Poza tym raczej niewiele. W przewodniku informacji o mieście nie ma (nie dziwne), więc zostawiam parę informacji dla potomnych. Na noc zostaję w hotelu Midway, tuż obok miejsca gdzie się zatrzymują autobusy. Singiel z łazienką i bez tv 300Tk (i też mam wrażenie, że przepłacam; w hotelu obok cena ta sama). W cenie wliczona jest sesja fotograficzna z obsługą. Na Truck Rd, równoległa do autostrady, jakiś 1km na północ, jest chyba net, a przynajmniej szyld (po bengalsku), ale nie zachodzę do środka.

Gdzieś na herbatce dosiada się dwóch kolesi, jeden Rajiv a drugi po naukach politycznych. Drugi, z dobrym angielskim, standardowo prosi o pomoc jak będzie chciał pojechać do Polski, nie bardzo wiem jak mogę pomóc i pewnie nie pomogę, ale znając życie on pewnie i tak nie pojedzie. Chociaż za granicą już był, 2 razy w Indiach oraz 3 lata w RPA, gdzie miał sklep z czymś tam, ale go murzyny okradły i pobiły (pokazuje mi zrobioną pistoletem szramę na czole) i wrócił do domu. Płacą za herbatkę a potem podwożą mnie rikszą do hotelu.