Po krótkiej przechadzce po okolicy wracam do hotelu, pod którym czeka na mniej kolejny mundurowy, chyba trochę wyższy rangą, i motorem zawozi na posterunek, bo asystent superintendenta czy ktoś taki chce ze mną pogadać. Ten poza klasyczną miłą gadką uświadamia mnie, że te rejony nie są zbyt bezpieczne i że odradza dalszą podróż do Khagrachhari. Lepiej jechać od razu do bardziej turystycznych Rangamati czy Bandarbanu. A jeśli już pojadę, a w zasadzie gdziekolwiek bym nie był w obszarze Hill Tracts to powinienem informować o tym lokalne posterunki. Wypisuje za mnie oświadczenie, że będę tu i tam, i że podróżuję na własną odpowiedzialność. Poza tym, chyba nie muszę tego pisać, herbatka i ciastka.

Motorem wracam do hotelu, na przeciwko zjadam obiad, więcej tam nie zjem, bo żołądkowi się nie spodobał, i idę na kolejny obchód. Jakiś chłopaczek prowadzi mnie do rzeki Feni, która okazuje się być granicą – po drugiej stronie jest już indyjski stan Tripura. Wg. mapy LP do granicy jest z 5km. Co jakiś czas ktoś się doczepia, częstuje itp. Trochę innym bengalskim tu mówią, bo coraz rzadziej rozumiem. Białasy tu też często nie zaglądają, nieliczni, którzy ewentualnie się zddecydują na ten mało popularny teraz jadą najpewniej od razu do Khagrachhari. Sam się zastanawiam czy jechać, czy może lepiej odpuścić, ale póki co jestem na tak, choć asystent superintendenta trochę mi namieszał w głowie.